dimicatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dīmicō.
Participle
dīmicātus m (feminine dīmicāta, neuter dīmicātum); first/second declension
- attacked
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīmicātus | dīmicāta | dīmicātum | dīmicātī | dīmicātae | dīmicāta | |
Genitive | dīmicātī | dīmicātae | dīmicātī | dīmicātōrum | dīmicātārum | dīmicātōrum | |
Dative | dīmicātō | dīmicātae | dīmicātō | dīmicātīs | dīmicātīs | dīmicātīs | |
Accusative | dīmicātum | dīmicātam | dīmicātum | dīmicātōs | dīmicātās | dīmicāta | |
Ablative | dīmicātō | dīmicātā | dīmicātō | dīmicātīs | dīmicātīs | dīmicātīs | |
Vocative | dīmicāte | dīmicāta | dīmicātum | dīmicātī | dīmicātae | dīmicāta |