dilmaç

dilmaç

See also: Dilmaç

Turkish

Etymology

From Proto-Turkic *tilmaç (“interpreter, translator”). Compare Uzbek tilmoch, and also Proto-Slavic *tъlmačь and Old High German tolmetsche (German Dolmetscher), ancient borrowings from Turkic.

Noun

dilmaç (definite accusative dilmaçı, plural dilmaçlar)

1. interpreter, translator

Declension

Inflection
Nominative	dilmaç
Definite accusative	dilmaçı
	Singular	Plural
Nominative	dilmaç	dilmaçlar
Definite accusative	dilmaçı	dilmaçları
Dative	dilmaça	dilmaçlara
Locative	dilmaçta	dilmaçlarda
Ablative	dilmaçtan	dilmaçlardan
Genitive	dilmaçın	dilmaçların
Possessive forms Singular Plural 1st singular dilmaçım dilmaçlarım 2nd singular dilmaçın dilmaçların 3rd singular dilmaçı dilmaçları 1st plural dilmaçımız dilmaçlarımız 2nd plural dilmaçınız dilmaçlarınız 3rd plural dilmaçları dilmaçları
Predicative forms Singular Plural 1st singular dilmaçım dilmaçlarım 2nd singular dilmaçsın dilmaçlarsın 3rd singular dilmaç dilmaçtır dilmaçlar dilmaçlardır 1st plural dilmaçız dilmaçlarız 2nd plural dilmaçsınız dilmaçlarsınız 3rd plural dilmaçlar dilmaçlardır