dilibutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dilibuō.
Participle
dilibutus m (feminine dilibuta, neuter dilibutum); first/second declension
- besmeared
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dilibutus | dilibuta | dilibutum | dilibutī | dilibutae | dilibuta | |
Genitive | dilibutī | dilibutae | dilibutī | dilibutōrum | dilibutārum | dilibutōrum | |
Dative | dilibutō | dilibutae | dilibutō | dilibutīs | dilibutīs | dilibutīs | |
Accusative | dilibutum | dilibutam | dilibutum | dilibutōs | dilibutās | dilibuta | |
Ablative | dilibutō | dilibutā | dilibutō | dilibutīs | dilibutīs | dilibutīs | |
Vocative | dilibute | dilibuta | dilibutum | dilibutī | dilibutae | dilibuta |