dilibuturus
Latin
Etymology
Future active participle of dilibuō.
Participle
dilibutūrus m (feminine dilibutūra, neuter dilibutūrum); first/second declension
- about to besmear
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dilibutūrus | dilibutūra | dilibutūrum | dilibutūrī | dilibutūrae | dilibutūra | |
Genitive | dilibutūrī | dilibutūrae | dilibutūrī | dilibutūrōrum | dilibutūrārum | dilibutūrōrum | |
Dative | dilibutūrō | dilibutūrae | dilibutūrō | dilibutūrīs | dilibutūrīs | dilibutūrīs | |
Accusative | dilibutūrum | dilibutūram | dilibutūrum | dilibutūrōs | dilibutūrās | dilibutūra | |
Ablative | dilibutūrō | dilibutūrā | dilibutūrō | dilibutūrīs | dilibutūrīs | dilibutūrīs | |
Vocative | dilibutūre | dilibutūra | dilibutūrum | dilibutūrī | dilibutūrae | dilibutūra |