dilenci
Turkish
Etymology
dilenmek (“to beg”) + -ci (“-er”).
Pronunciation
- IPA(key): [dɪlɛnˈdʒɪ]
Noun
dilenci (definite accusative dilenciyi, plural dilenciler)
- beggar
Declension
| Inflection | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | dilenci | |||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | dilenciyi | |||||||||||||||||||||||||
| Singular | Plural | |||||||||||||||||||||||||
| Nominative | dilenci | dilenciler | ||||||||||||||||||||||||
| Definite accusative | dilenciyi | dilencileri | ||||||||||||||||||||||||
| Dative | dilenciye | dilencilere | ||||||||||||||||||||||||
| Locative | dilencide | dilencilerde | ||||||||||||||||||||||||
| Ablative | dilenciden | dilencilerden | ||||||||||||||||||||||||
| Genitive | dilencinin | dilencilerin | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||