dilacerans
Latin
Etymology
Present participle of dīlacerō.
Participle
dīlacerāns m or f or n (genitive dīlacerantis); third declension
- tearing apart
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dīlacerāns | dīlacerāns | dīlacerantēs | dīlacerantia | |
Genitive | dīlacerantis | dīlacerantis | dīlacerantium | dīlacerantium | |
Dative | dīlacerantī | dīlacerantī | dīlacerantibus | dīlacerantibus | |
Accusative | dīlacerantem | dīlacerāns | dīlacerantēs, dīlacerantīs | dīlacerantia | |
Ablative | dīlacerante, dīlacerantī1 | dīlacerante, dīlacerantī1 | dīlacerantibus | dīlacerantibus | |
Vocative | dīlacerāns | dīlacerāns | dīlacerantēs | dīlacerantia |
1When used purely as an adjective.