dijunctio
Latin
Noun
dījūnctiō f (genitive dījūnctiōnis); third declension
- Alternative form of disiunctiō
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dījūnctiō | dījūnctiōnēs |
Genitive | dījūnctiōnis | dījūnctiōnum |
Dative | dījūnctiōnī | dījūnctiōnibus |
Accusative | dījūnctiōnem | dījūnctiōnēs |
Ablative | dījūnctiōne | dījūnctiōnibus |
Vocative | dījūnctiō | dījūnctiōnēs |