difuziv
Romanian
Etymology
Borrowed from French diffusif.
Adjective
difuziv m or n (feminine singular difuzivă, masculine plural difuzivi, feminine and neuter plural difuzive)
- diffusive
Declension
Declension of difuziv
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative | indefinite | difuziv | difuzivă | difuzivi | difuzive | ||
definite | difuzivul | difuziva | difuzivii | difuzivele | |||
genitive/ dative | indefinite | difuziv | difuzive | difuzivi | difuzive | ||
definite | difuzivului | difuzivei | difuzivilor | difuzivelor |
References
- difuziv in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN