diffugio
Latin
Etymology
From dis- + fugiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /difˈfu.ɡi.oː/, [d̪ɪfˈfʊɡioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /difˈfu.d͡ʒi.o/, [d̪ifˈfuːd͡ʒio]
Verb
diffugiō (present infinitive diffugere, perfect active diffūgī, supine diffūgitum); third conjugation iō-variant, impersonal in the passive
- I scatter, disperse or dispel
- I flee or run away
- Synonyms: fugiō, ēvādō, cōnfugiō, refugiō, aufugiō, prōfugiō, effugiō, perfugiō, āvolō, ēlābor, ēripiō, lābor
Conjugation
Conjugation of diffugiō (third conjugation iō-variant, impersonal in passive) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | diffugiō | diffugis | diffugit | diffugimus | diffugitis | diffugiunt |
imperfect | diffugiēbam | diffugiēbās | diffugiēbat | diffugiēbāmus | diffugiēbātis | diffugiēbant | |
future | diffugiam | diffugiēs | diffugiet | diffugiēmus | diffugiētis | diffugient | |
perfect | diffūgī | diffūgistī | diffūgit | diffūgimus | diffūgistis | diffūgērunt, diffūgēre | |
pluperfect | diffūgeram | diffūgerās | diffūgerat | diffūgerāmus | diffūgerātis | diffūgerant | |
future perfect | diffūgerō | diffūgeris | diffūgerit | diffūgerimus | diffūgeritis | diffūgerint | |
passive | present | — | — | diffugitur | — | — | — |
imperfect | — | — | diffugiēbātur | — | — | — | |
future | — | — | diffugiētur | — | — | — | |
perfect | — | — | diffūgitum est | — | — | — | |
pluperfect | — | — | diffūgitum erat | — | — | — | |
future perfect | — | — | diffūgitum erit | — | — | — | |
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | diffugiam | diffugiās | diffugiat | diffugiāmus | diffugiātis | diffugiant |
imperfect | diffugerem | diffugerēs | diffugeret | diffugerēmus | diffugerētis | diffugerent | |
perfect | diffūgerim | diffūgerīs | diffūgerit | diffūgerīmus | diffūgerītis | diffūgerint | |
pluperfect | diffūgissem | diffūgissēs | diffūgisset | diffūgissēmus | diffūgissētis | diffūgissent | |
passive | present | — | — | diffugiātur | — | — | — |
imperfect | — | — | diffugerētur | — | — | — | |
perfect | — | — | diffūgitum sit | — | — | — | |
pluperfect | — | — | diffūgitum esset, diffūgitum foret | — | — | — | |
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | diffuge | — | — | diffugite | — |
future | — | diffugitō | diffugitō | — | diffugitōte | diffugiuntō | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | diffugere | diffūgisse | diffūgitūrum esse | diffugī | diffūgitum esse | — | |
participles | diffugiēns | — | diffūgitūrus | — | diffūgitum | diffugiendum, diffugiundum | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
diffugiendī | diffugiendō | diffugiendum | diffugiendō | diffūgitum | diffūgitū |
References
- “diffugio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “diffugio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- diffugio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette