diffisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of diffīdō.
Participle
diffīsus m (feminine diffīsa, neuter diffīsum); first/second declension
- distrusted
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | diffīsus | diffīsa | diffīsum | diffīsī | diffīsae | diffīsa | |
Genitive | diffīsī | diffīsae | diffīsī | diffīsōrum | diffīsārum | diffīsōrum | |
Dative | diffīsō | diffīsae | diffīsō | diffīsīs | diffīsīs | diffīsīs | |
Accusative | diffīsum | diffīsam | diffīsum | diffīsōs | diffīsās | diffīsa | |
Ablative | diffīsō | diffīsā | diffīsō | diffīsīs | diffīsīs | diffīsīs | |
Vocative | diffīse | diffīsa | diffīsum | diffīsī | diffīsae | diffīsa |
References
- diffisus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- diffisus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- diffisus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette