dies Solis
Latin
Previous: | diēs Sabbatī |
---|---|
Next: | diēs Lūnae |
Etymology
From diēs (“day”) and sōlis, genitive of sōl (“sun”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdi.eːs ˈsoː.lis/, [ˈd̪ieːs̠ ˈs̠oːlʲɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdi.es ˈso.lis/, [ˈd̪iːes ˈsɔːlis]
Proper noun
diēs Sōlis f (genitive diēī Sōlis); fifth declension
- Sunday
Declension
Fifth-declension noun with an indeclinable portion.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | diēs Sōlis | diēs Sōlis |
Genitive | diēī Sōlis | diērum Sōlis |
Dative | diēī Sōlis | diēbus Sōlis |
Accusative | diem Sōlis | diēs Sōlis |
Ablative | diē Sōlis | diēbus Sōlis |
Vocative | diēs Sōlis | diēs Sōlis |
Synonyms
- diēs Dominica, diēs Dominicus
Descendants
- → Breton: disul
- → Cornish: de Sul
- → Proto-West Germanic: *sunnōn dag (calque) (see there for further descendants)
- → Welsh: dydd Sul (partial calque)
See also
- diēs hebdomadis
- diēs Lūnae
- diēs Mārtis
- diēs Mercuriī
- diēs Iovis
- diēs Veneris
- diēs Sabbatī, diēs Saturnī
References
- Walther von Wartburg (1928–2002), “domĭnicus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch (in German), volume 3: D–F, page 129