diducendus
Latin
Etymology
Future passive participle of dīdūcō.
Participle
dīdūcendus m (feminine dīdūcenda, neuter dīdūcendum); first/second declension
- which is to be divided
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dīdūcendus | dīdūcenda | dīdūcendum | dīdūcendī | dīdūcendae | dīdūcenda | |
Genitive | dīdūcendī | dīdūcendae | dīdūcendī | dīdūcendōrum | dīdūcendārum | dīdūcendōrum | |
Dative | dīdūcendō | dīdūcendae | dīdūcendō | dīdūcendīs | dīdūcendīs | dīdūcendīs | |
Accusative | dīdūcendum | dīdūcendam | dīdūcendum | dīdūcendōs | dīdūcendās | dīdūcenda | |
Ablative | dīdūcendō | dīdūcendā | dīdūcendō | dīdūcendīs | dīdūcendīs | dīdūcendīs | |
Vocative | dīdūcende | dīdūcenda | dīdūcendum | dīdūcendī | dīdūcendae | dīdūcenda |