dicto
See also: dictó
Catalan
Verb
dicto
- first-person singular present indicative form of dictar
Dalmatian
Alternative forms
- dis
Etymology
From Latin decimus.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdiktə/
Numeral
dicto
- tenth
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdik.toː/, [ˈd̪ɪkt̪oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdik.to/, [ˈd̪ikt̪o]
Etymology 1
From dīcō (“say, speak”) + -tō (frequentative suffix). See dictus.
Verb
dictō (present infinitive dictāre, perfect active dictāvī, supine dictātum); first conjugation
- I repeat, say often.
- I dictate (to someone for writing).
- I compose, express in writing.
- I prescribe, recommend, order, dictate.
- Synonyms: indīcō, imperō, praescrībō, iniungō, praecipiō, ēdīcō, mandō, iubeō, pōnō
Conjugation
Conjugation of dictō (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dictō | dictās | dictat | dictāmus | dictātis | dictant |
imperfect | dictābam | dictābās | dictābat | dictābāmus | dictābātis | dictābant | |
future | dictābō | dictābis | dictābit | dictābimus | dictābitis | dictābunt | |
perfect | dictāvī | dictāvistī, dictāstī1 | dictāvit, dictāt1 | dictāvimus, dictāmus1 | dictāvistis, dictāstis1 | dictāvērunt, dictāvēre, dictārunt1 | |
pluperfect | dictāveram, dictāram1 | dictāverās, dictārās1 | dictāverat, dictārat1 | dictāverāmus, dictārāmus1 | dictāverātis, dictārātis1 | dictāverant, dictārant1 | |
future perfect | dictāverō, dictārō1 | dictāveris, dictāris1 | dictāverit, dictārit1 | dictāverimus, dictārimus1 | dictāveritis, dictāritis1 | dictāverint, dictārint1 | |
passive | present | dictor | dictāris, dictāre | dictātur | dictāmur | dictāminī | dictantur |
imperfect | dictābar | dictābāris, dictābāre | dictābātur | dictābāmur | dictābāminī | dictābantur | |
future | dictābor | dictāberis, dictābere | dictābitur | dictābimur | dictābiminī | dictābuntur | |
perfect | dictātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | dictātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | dictātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dictem | dictēs | dictet | dictēmus | dictētis | dictent |
imperfect | dictārem | dictārēs | dictāret | dictārēmus | dictārētis | dictārent | |
perfect | dictāverim, dictārim1 | dictāverīs, dictārīs1 | dictāverit, dictārit1 | dictāverīmus, dictārīmus1 | dictāverītis, dictārītis1 | dictāverint, dictārint1 | |
pluperfect | dictāvissem, dictāssem1 | dictāvissēs, dictāssēs1 | dictāvisset, dictāsset1 | dictāvissēmus, dictāssēmus1 | dictāvissētis, dictāssētis1 | dictāvissent, dictāssent1 | |
passive | present | dicter | dictēris, dictēre | dictētur | dictēmur | dictēminī | dictentur |
imperfect | dictārer | dictārēris, dictārēre | dictārētur | dictārēmur | dictārēminī | dictārentur | |
perfect | dictātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | dictātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dictā | — | — | dictāte | — |
future | — | dictātō | dictātō | — | dictātōte | dictantō | |
passive | present | — | dictāre | — | — | dictāminī | — |
future | — | dictātor | dictātor | — | — | dictantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dictāre | dictāvisse, dictāsse1 | dictātūrum esse | dictārī | dictātum esse | dictātum īrī | |
participles | dictāns | — | dictātūrus | — | dictātus | dictandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
dictandī | dictandō | dictandum | dictandō | dictātum | dictātū |
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
Derived terms
- dictābolārium
- dictāmen
- dictāta
- dictātiō
- dictātor
- dictitō
Related terms
- dīcō
- dictātiuncula
- dictātōrius
- dictātrīx
- dictātūra
- dictiō
- dictiōnārium
- dictiōsus
- dictum
- dictus
Descendants
- Albanian: dëftoj
- Catalan: dictar
- Dutch: dichten, dicteren
- English: dight, dictate
- Esperanto: dikti
- French: dicter
- Galician: aditar; → ditar.
- German: dichten, diktieren
- Hungarian: diktál
- Italian: dettare
- Low German dichten
- Old Norse: dikt
- Norwegian
- Bokmål: dikt. diktere
- Norwegian Nynorsk: dikt, diktere
- Norwegian
- Old Norse: dikt
- Old French: ditier
- Portuguese: ditar
- Romanian: dicta, dictare
- Spanish: dictar
- Swedish: dikta, diktera
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Participle
dictō
- dative/ablative masculine/neuter singular of dictus
Noun
dictō
- dative/ablative singular of dictum
References
- “dicto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “dicto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dicto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) to obey a person's orders: dicto audientem esse alicui
- (ambiguous) to obey a person's orders: dicto audientem esse alicui
Portuguese
Noun
dicto m (plural dictos)
- Obsolete spelling of dito
Adjective
dicto (feminine dicta, masculine plural dictos, feminine plural dictas)
- Obsolete spelling of dito
Verb
dicto
- Obsolete spelling of dito
Spanish
Verb
dicto
- first-person singular present indicative of dictar