dictito
Latin
Etymology
From dictō (“I repeat, dictate, prescribe”) + -itō (frequentative suffix).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdik.ti.toː/, [ˈdɪk.tɪ.toː]
Verb
dictitō (present infinitive dictitāre, perfect active dictitāvī, supine dictitātum); first conjugation
- I repeat (say again or often)
- I maintain (that)
Inflection
Conjugation of dictito (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dictitō | dictitās | dictitat | dictitāmus | dictitātis | dictitant |
imperfect | dictitābam | dictitābās | dictitābat | dictitābāmus | dictitābātis | dictitābant | |
future | dictitābō | dictitābis | dictitābit | dictitābimus | dictitābitis | dictitābunt | |
perfect | dictitāvī | dictitāvistī, dictitāsti1 | dictitāvit | dictitāvimus | dictitāvistis, dictitāstis1 | dictitāvērunt, dictitāvēre | |
pluperfect | dictitāveram | dictitāverās | dictitāverat | dictitāverāmus | dictitāverātis | dictitāverant | |
future perfect | dictitāverō | dictitāveris | dictitāverit | dictitāverimus | dictitāveritis | dictitāverint | |
passive | present | dictitor | dictitāris, dictitāre | dictitātur | dictitāmur | dictitāminī | dictitantur |
imperfect | dictitābar | dictitābāris, dictitābāre | dictitābātur | dictitābāmur | dictitābāminī | dictitābantur | |
future | dictitābor | dictitāberis, dictitābere | dictitābitur | dictitābimur | dictitābiminī | dictitābuntur | |
perfect | dictitātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | dictitātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | dictitātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dictitem | dictitēs | dictitet | dictitēmus | dictitētis | dictitent |
imperfect | dictitārem | dictitārēs | dictitāret | dictitārēmus | dictitārētis | dictitārent | |
perfect | dictitāverim | dictitāverīs | dictitāverit | dictitāverimus | dictitāveritis | dictitāverint | |
pluperfect | dictitāvissem, dictitāssem1 | dictitāvissēs, dictitāsses1 | dictitāvisset, dictitāsset1 | dictitāvissēmus, dictitāssemus1 | dictitāvissētis, dictitāssetis1 | dictitāvissent, dictitāssent1 | |
passive | present | dictiter | dictitēris, dictitēre | dictitētur | dictitēmur | dictitēminī | dictitentur |
imperfect | dictitārer | dictitārēris, dictitārēre | dictitārētur | dictitārēmur | dictitārēminī | dictitārentur | |
perfect | dictitātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | dictitātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dictitā | — | — | dictitāte | — |
future | — | dictitātō | dictitātō | — | dictitātōte | dictitantō | |
passive | present | — | dictitāre | — | — | dictitāminī | — |
future | — | dictitātor | dictitātor | — | — | dictitantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dictitāre | dictitāvisse, dictitāsse1 | dictitātūrus esse | dictitārī | dictitātus esse | dictitātum īrī | |
participles | dictitāns | — | dictitātūrus | — | dictitātus | dictitandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
dictitāre | dictitandī | dictitandō | dictitandum | dictitātum | dictitātū |
1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.
References
- dictito in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- dictito in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- dictito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette