Diakon
See also: diakon
German
Etymology
From Ecclesiastical Latin diaconus, from Ancient Greek διᾱ́κονος (diā́konos)
Pronunciation
Diakon (file) - Rhymes: -oːn
Noun
Diakon m (genitive Diakonen, plural Diakone)
- (Church) deacon
Declension
Weak declension:
Declension of Diakon
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | ein | der | Diakon | die | Diakonen |
genitive | eines | des | Diakonen | der | Diakonen |
dative | einem | dem | Diakonen | den | Diakonen |
accusative | einen | den | Diakonen | die | Diakonen |
Strong declension:
Declension of Diakon
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | ein | der | Diakon | die | Diakone |
genitive | eines | des | Diakons | der | Diakone |
dative | einem | dem | Diakon | den | Diakonen |
accusative | einen | den | Diakon | die | Diakone |
Derived terms
- Diakonat
- Subdiakon
Further reading
- Diakon in Duden online