diabeł
See also: diabel and diábel
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish dyjabeł, from Old Czech diábel, from Latin diabolus, from Ancient Greek διάβολος (diábolos).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdja.bɛw/
Audio (file) - Rhymes: -abɛw
- Syllabification: dia‧beł
Noun
diabeł m anim (diminutive diabełek, feminine diablica)
- (folklore, religion, theology) devil (a creature of hell)
- Synonyms: bies, czart, czort, licho
Declension
Declension of diabeł
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | diabeł | diabły/diabli |
| genitive | diabła | diabłów |
| dative | diabłu | diabłom |
| accusative | diabła | diabły/diabłów |
| instrumental | diabłem | diabłami |
| locative | diable | diabłach |
| vocative | diable | diabły/diabli |
Derived terms
adjectives
- diabelny
- diabelski
- diabli
- diaboliczny
nouns
- adwokat diabła
- diabelstwo
- diabełek
- diablę
- diablica
- diablik
phrases
- diabeł nakrył ogonem
- diabeł nie śpi
- diabeł tkwi w szczegółach
- gdzie diabeł nie może, tam babę pośle
- Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek
Further reading
- diabeł in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- diabeł in Polish dictionaries at PWN