dezmierdăciune
Romanian
Etymology
From dezmierdat + -ăciune.
Noun
dezmierdăciune f (plural dezmierdăciuni)
- caress
Declension
Declension of dezmierdăciune
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) dezmierdăciune | dezmierdăciunea | (niște) dezmierdăciuni | dezmierdăciunile |
genitive/dative | (unei) dezmierdăciuni | dezmierdăciunii | (unor) dezmierdăciuni | dezmierdăciunilor |
vocative | dezmierdăciune, dezmierdăciuneo | dezmierdăciunilor |
References
- dezmierdăciune in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN