dewiant
Polish
Etymology
Borrowed from French déviant.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdɛ.vjant/
Audio (file) - Rhymes: -ɛvjant
- Syllabification: de‧wiant
Noun
dewiant m pers (feminine dewiantka)
- deviant, pervert
- Synonym: zboczeniec
Declension
Declension of dewiant
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | dewiant | dewianci |
genitive | dewianta | dewiantów |
dative | dewiantowi | dewiantom |
accusative | dewianta | dewiantów |
instrumental | dewiantem | dewiantami |
locative | dewiancie | dewiantach |
vocative | dewiancie | dewianci |
Related terms
adjective
- dewiacyjny
nouns
- dewiacja
- dewiacyjność
Further reading
- dewiant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dewiant in Polish dictionaries at PWN