deviitor
Romanian
Etymology
From de + viitor.
Noun
deviitor m (plural deviitori)
- descendant
Declension
Declension of deviitor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) deviitor | deviitorul | (niște) deviitori | deviitorii |
genitive/dative | (unui) deviitor | deviitorului | (unor) deviitori | deviitorilor |
vocative | deviitorule | deviitorilor |
References
- deviitor in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN