deviandus
Latin
Etymology
Future passive participle of dēviō.
Participle
dēviandus m (feminine dēvianda, neuter dēviandum); first/second declension
- which is to be strayed, deviated, detoured
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēviandus | dēvianda | dēviandum | dēviandī | dēviandae | dēvianda | |
Genitive | dēviandī | dēviandae | dēviandī | dēviandōrum | dēviandārum | dēviandōrum | |
Dative | dēviandō | dēviandae | dēviandō | dēviandīs | dēviandīs | dēviandīs | |
Accusative | dēviandum | dēviandam | dēviandum | dēviandōs | dēviandās | dēvianda | |
Ablative | dēviandō | dēviandā | dēviandō | dēviandīs | dēviandīs | dēviandīs | |
Vocative | dēviande | dēvianda | dēviandum | dēviandī | dēviandae | dēvianda |