deventus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēveniō
Participle
dēventus (feminine dēventa, neuter dēventum); first/second-declension participle
- arrived
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēventus | dēventa | dēventum | dēventī | dēventae | dēventa | |
Genitive | dēventī | dēventae | dēventī | dēventōrum | dēventārum | dēventōrum | |
Dative | dēventō | dēventō | dēventīs | ||||
Accusative | dēventum | dēventam | dēventum | dēventōs | dēventās | dēventa | |
Ablative | dēventō | dēventā | dēventō | dēventīs | |||
Vocative | dēvente | dēventa | dēventum | dēventī | dēventae | dēventa |
References
- deventus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)