desuetudine
Italian
Etymology
From Latin dēsuētūdinem.
Pronunciation
- IPA(key): /de.zu.eˈtu.di.ne/, /de.zweˈtu.di.ne/, (traditional) /de.su.eˈtu.di.ne/[1]
- Rhymes: -udine
- Hyphenation: de‧su‧e‧tù‧di‧ne, de‧sue‧tù‧di‧ne
Noun
desuetudine f (plural desuetudini)
- disuse
- desuetude
Related terms
- desueto
References
- desueto in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
Further reading
- desuetudine in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Latin
Noun
dēsuētūdine
- ablative singular of dēsuētūdō
Romanian
Etymology
From French désuétude, from Latin desuetudo.
Noun
desuetudine f (uncountable)
- obsolescence, disuse
Declension
declension of desuetudine (singular only)
singular | ||
---|---|---|
f gender | indefinite articulation | definite articulation |
nominative/accusative | (o) desuetudine | desuetudinea |
genitive/dative | (unei) desuetudine | desuetudinei |
vocative | desuetudine, desuetudineo |