desoriënteren
Dutch
Etymology
Borrowed from French désorienter.
Pronunciation
- IPA(key): /dɛzoːriɛnˈteːrə(n)/
Audio (file)
Verb
desoriënteren
- (transitive) to disorientate
Inflection
Inflection of desoriënteren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | desoriënteren | |||
past singular | desoriënteerde | |||
past participle | gedesoriënteerd | |||
infinitive | desoriënteren | |||
gerund | desoriënteren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | desoriënteer | desoriënteerde | ||
2nd person sing. (jij) | desoriënteert | desoriënteerde | ||
2nd person sing. (u) | desoriënteert | desoriënteerde | ||
2nd person sing. (gij) | desoriënteert | desoriënteerde | ||
3rd person singular | desoriënteert | desoriënteerde | ||
plural | desoriënteren | desoriënteerden | ||
subjunctive sing.1 | desoriëntere | desoriënteerde | ||
subjunctive plur.1 | desoriënteren | desoriënteerden | ||
imperative sing. | desoriënteer | |||
imperative plur.1 | desoriënteert | |||
participles | desoriënterend | gedesoriënteerd | ||
1) Archaic. |
Related terms
- desoriëntatie