desino
See also: desinò
Italian
Verb
desino
- first-person singular present indicative of desinare
Anagrams
- esondi
- sedino
- Sidone
Latin
Etymology
dē- + sinō
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdeː.si.noː/, [ˈdeː.sɪ.noː]
Verb
dēsinō (present infinitive dēsinere, perfect active dēsiī, supine dēsitum); third conjugation
- I leave off, give over, cease, desist.
- I stop, end, close, make an end.
Conjugation
Conjugation of desino (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dēsinō | dēsinis | dēsinit | dēsinimus | dēsinitis | dēsinunt |
imperfect | dēsinēbam | dēsinēbās | dēsinēbat | dēsinēbāmus | dēsinēbātis | dēsinēbant | |
future | dēsinam | dēsinēs | dēsinet | dēsinēmus | dēsinētis | dēsinent | |
perfect | dēsiī | dēsiistī | dēsiit | dēsiimus | dēsiistis | dēsiērunt, dēsiēre | |
pluperfect | dēsieram | dēsierās | dēsierat | dēsierāmus | dēsierātis | dēsierant | |
future perfect | dēsierō | dēsieris | dēsierit | dēsierimus | dēsieritis | dēsierint | |
passive | present | dēsinor | dēsineris, dēsinere | dēsinitur | dēsinimur | dēsiniminī | dēsinuntur |
imperfect | dēsinēbar | dēsinēbāris, dēsinēbāre | dēsinēbātur | dēsinēbāmur | dēsinēbāminī | dēsinēbantur | |
future | dēsinar | dēsinēris, dēsinēre | dēsinētur | dēsinēmur | dēsinēminī | dēsinentur | |
perfect | dēsitus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | dēsitus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | dēsitus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | dēsinam | dēsinās | dēsinat | dēsināmus | dēsinātis | dēsinant |
imperfect | dēsinerem | dēsinerēs | dēsineret | dēsinerēmus | dēsinerētis | dēsinerent | |
perfect | dēsierim | dēsierīs | dēsierit | dēsierimus | dēsieritis | dēsierint | |
pluperfect | dēsiissem | dēsiissēs | dēsiisset | dēsiissēmus | dēsiissētis | dēsiissent | |
passive | present | dēsinar | dēsināris, dēsināre | dēsinātur | dēsināmur | dēsināminī | dēsinantur |
imperfect | dēsinerer | dēsinerēris, dēsinerēre | dēsinerētur | dēsinerēmur | dēsinerēminī | dēsinerentur | |
perfect | dēsitus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | dēsitus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | dēsine | — | — | dēsinite | — |
future | — | dēsinitō | dēsinitō | — | dēsinitōte | dēsinuntō | |
passive | present | — | dēsinere | — | — | dēsiniminī | — |
future | — | dēsinitor | dēsinitor | — | — | dēsinuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | dēsinere | dēsiisse | dēsitūrus esse | dēsinī | dēsitus esse | dēsitum īrī | |
participles | dēsinēns | — | dēsitūrus | — | dēsitus | dēsinendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
dēsinere | dēsinendī | dēsinendō | dēsinendum | dēsitum | dēsitū |
Derived terms
- dēsinentia (Mediaeval)
References
- desino in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- desino in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- desino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette