deridiculum
Latin
Etymology
Substantive from the neuter of dērīdiculus (“very laughable, ridiculous”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deː.riːˈdi.ku.lum/, [d̪eːriːˈd̪ɪkʊɫ̪ʊ̃ˑ]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /de.riˈdi.ku.lum/, [d̪ɛriˈd̪iːkulum]
Noun
dērīdiculum n (genitive dērīdiculī); second declension
- ridicule
- a mockery, an object of derision
Declension
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dērīdiculum | dērīdicula |
Genitive | dērīdiculī | dērīdiculōrum |
Dative | dērīdiculō | dērīdiculīs |
Accusative | dērīdiculum | dērīdicula |
Ablative | dērīdiculō | dērīdiculīs |
Vocative | dērīdiculum | dērīdicula |
References
- deridiculum in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- deridiculum in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- deridiculum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette
Adjective
dērīdiculum
- inflection of dērīdiculus:
- nominative/accusative/vocative neuter singular
- accusative masculine singular