admitto
Latin
Etymology
ad- + mittō
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /adˈmit.toː/, [äd̪ˈmɪt̪ːoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /adˈmit.to/, [äd̪ˈmit̪ːo]
Verb
admittō (present infinitive admittere, perfect active admīsī, supine admissum); third conjugation
- I let in, admit.
- Synonyms: sufferō, perferō, sustineō, dūrō, perpetior, subeō, recipiō, accipiō, sinō, patiō, sustentō, ferō
- I perpetrate, commit
- Synonyms: perpetrō, committō, dēlinquō
Conjugation
Conjugation of admittō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | admittō | admittis | admittit | admittimus | admittitis | admittunt |
imperfect | admittēbam | admittēbās | admittēbat | admittēbāmus | admittēbātis | admittēbant | |
future | admittam | admittēs | admittet | admittēmus | admittētis | admittent | |
perfect | admīsī | admīsistī | admīsit | admīsimus | admīsistis | admīsērunt, admīsēre | |
pluperfect | admīseram | admīserās | admīserat | admīserāmus | admīserātis | admīserant | |
future perfect | admīserō | admīseris | admīserit | admīserimus | admīseritis | admīserint | |
passive | present | admittor | admitteris, admittere | admittitur | admittimur | admittiminī | admittuntur |
imperfect | admittēbar | admittēbāris, admittēbāre | admittēbātur | admittēbāmur | admittēbāminī | admittēbantur | |
future | admittar | admittēris, admittēre | admittētur | admittēmur | admittēminī | admittentur | |
perfect | admissus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | admissus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | admissus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | admittam | admittās | admittat | admittāmus | admittātis | admittant |
imperfect | admitterem | admitterēs | admitteret | admitterēmus | admitterētis | admitterent | |
perfect | admīserim | admīserīs | admīserit | admīserīmus | admīserītis | admīserint | |
pluperfect | admīsissem | admīsissēs | admīsisset | admīsissēmus | admīsissētis | admīsissent | |
passive | present | admittar | admittāris, admittāre | admittātur | admittāmur | admittāminī | admittantur |
imperfect | admitterer | admitterēris, admitterēre | admitterētur | admitterēmur | admitterēminī | admitterentur | |
perfect | admissus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | admissus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | admitte | — | — | admittite | — |
future | — | admittitō | admittitō | — | admittitōte | admittuntō | |
passive | present | — | admittere | — | — | admittiminī | — |
future | — | admittitor | admittitor | — | — | admittuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | admittere | admīsisse | admissūrum esse | admittī | admissum esse | admissum īrī | |
participles | admittēns | — | admissūrus | — | admissus | admittendus, admittundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
admittendī | admittendō | admittendum | admittendō | admissum | admissū |
Derived terms
- admissor
Descendants
- English: admit, admittatur
- French: admettre, admittatur
- Italian: ammettere
- Portuguese: admitir
- Romanian: admite
- Spanish: admitir
- Venetian: ametar
References
- “admitto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “admitto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- admitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to give a horse the reins: admittere, permittere equum
- to admit a person into one's society: aliquem socium admittere
- to obtain an audience of some one: (ad colloquium) admitti (B. C. 3. 57)
- to commit some blameworthy action: facinus, culpam in se admittere
- to give a horse the reins: admittere, permittere equum