admirabiliter
Latin
Etymology
Derived from admīrābilis (“admirable”) + -ter (“adverb suffix”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ad.miː.raːˈbi.li.ter/, [ad.miː.raːˈbɪ.lɪ.tɛr]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ad.mi.raˈbi.li.ter/, [ad.mi.raˈbiː.li.ter]
Adverb
admīrābiliter (comparative admīrābilius, superlative admīrābilissimē)
- admirably
- paradoxically, strangely
Related terms
- admīrābilis
- admīrābilitās
- admīrāndus
- admīrātiō
- admīrātor
- admīror
References
- admirabiliter in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- admirabiliter in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- admirabiliter in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette