abannatio
Latin
Etymology
From ab (“from, away”) + annus (“year”) or from ad + banniō (“publish, proclaim”), of Germanic origin.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /a.banˈnaː.ti.oː/, [äbänˈnäːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /a.banˈnat.t͡si.o/, [äbänˈnät̪ː͡s̪io]
Noun
abannātiō f (genitive abannātiōnis); third declension
- (Medieval Latin) The act of banishing, banishment.
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | abannātiō | abannātiōnēs |
Genitive | abannātiōnis | abannātiōnum |
Dative | abannātiōnī | abannātiōnibus |
Accusative | abannātiōnem | abannātiōnēs |
Ablative | abannātiōne | abannātiōnibus |
Vocative | abannātiō | abannātiōnēs |
Descendants
- → English: abannation / abannition
References
- abannatio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- abannatio in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016