demnitar
Romanian
Etymology
From French dignitaire
Noun
demnitar m (plural demnitari)
- dignitary
Declension
Declension of demnitar
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) demnitar | demnitarul | (niște) demnitari | demnitarii |
genitive/dative | (unui) demnitar | demnitarului | (unor) demnitari | demnitarilor |
vocative | demnitarule | demnitarilor |