deminoratio
Latin
Noun
dēminōrātiō f (genitive dēminōrātiōnis); third declension
- degradation
- injury
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēminōrātiō | dēminōrātiōnēs |
Genitive | dēminōrātiōnis | dēminōrātiōnum |
Dative | dēminōrātiōnī | dēminōrātiōnibus |
Accusative | dēminōrātiōnem | dēminōrātiōnēs |
Ablative | dēminōrātiōne | dēminōrātiōnibus |
Vocative | dēminōrātiō | dēminōrātiōnēs |
References
- “deminoratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- deminoratio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- deminoratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette