defricatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēfricō.
Participle
dēfricātus m (feminine dēfricāta, neuter dēfricātum); first/second declension
- rubbed
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēfricātus | dēfricāta | dēfricātum | dēfricātī | dēfricātae | dēfricāta | |
Genitive | dēfricātī | dēfricātae | dēfricātī | dēfricātōrum | dēfricātārum | dēfricātōrum | |
Dative | dēfricātō | dēfricātō | dēfricātīs | ||||
Accusative | dēfricātum | dēfricātam | dēfricātum | dēfricātōs | dēfricātās | dēfricāta | |
Ablative | dēfricātō | dēfricātā | dēfricātō | dēfricātīs | |||
Vocative | dēfricāte | dēfricāta | dēfricātum | dēfricātī | dēfricātae | dēfricāta |