defraudatio
Latin
Etymology
From dēfraudō + -tiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deː.frau̯ˈdaː.ti.oː/
Noun
dēfraudātiō f (genitive dēfraudātiōnis); third declension
- the act of defrauding
- (figuratively) deficiency
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēfraudātiō | dēfraudātiōnēs |
Genitive | dēfraudātiōnis | dēfraudātiōnum |
Dative | dēfraudātiōnī | dēfraudātiōnibus |
Accusative | dēfraudātiōnem | dēfraudātiōnēs |
Ablative | dēfraudātiōne | dēfraudātiōnibus |
Vocative | dēfraudātiō | dēfraudātiōnēs |
Descendants
- Italian: defraudazione
- Portuguese: defraudação
- Spanish: defraudación
References
- defraudatio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- defraudatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette