adjunctivus
Latin
Etymology
From adiungō (“to join”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ad.junkˈtiː.wus/, [ad.jʊŋkˈtiː.wʊs]
Adjective
adjunctīvus (feminine adjunctīva, neuter adjunctīvum); first/second declension
- Alternative form of adiūnctivus
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | adjunctīvus | adjunctīva | adjunctīvum | adjunctīvī | adjunctīvae | adjunctīva | |
Genitive | adjunctīvī | adjunctīvae | adjunctīvī | adjunctīvōrum | adjunctīvārum | adjunctīvōrum | |
Dative | adjunctīvō | adjunctīvae | adjunctīvō | adjunctīvīs | adjunctīvīs | adjunctīvīs | |
Accusative | adjunctīvum | adjunctīvam | adjunctīvum | adjunctīvōs | adjunctīvās | adjunctīva | |
Ablative | adjunctīvō | adjunctīvā | adjunctīvō | adjunctīvīs | adjunctīvīs | adjunctīvīs | |
Vocative | adjunctīve | adjunctīva | adjunctīvum | adjunctīvī | adjunctīvae | adjunctīva |
References
- adjunctivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adjunctivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette