deciduus
Latin
Etymology
dēcidō (“to fall down or off”) + -uus
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deːˈki.du.us/, [d̪eːˈkɪd̪uʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /deˈt͡ʃi.du.us/, [d̪ɛˈt͡ʃiːd̪uːs]
Adjective
dēciduus (feminine dēcidua, neuter dēciduum); first/second-declension adjective
- falling down or off, deciduous
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēciduus | dēcidua | dēciduum | dēciduī | dēciduae | dēcidua | |
Genitive | dēciduī | dēciduae | dēciduī | dēciduōrum | dēciduārum | dēciduōrum | |
Dative | dēciduō | dēciduō | dēciduīs | ||||
Accusative | dēciduum | dēciduam | dēciduum | dēciduōs | dēciduās | dēcidua | |
Ablative | dēciduō | dēciduā | dēciduō | dēciduīs | |||
Vocative | dēcidue | dēcidua | dēciduum | dēciduī | dēciduae | dēcidua |
Descendants
- → English: deciduous, decidua
- → Portuguese: decíduo
- → Spanish: deciduo
References
- deciduus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- deciduus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette