decentia
Interlingua
Noun
decentia (plural decentias)
- decency
Latin
Etymology
From decēns + -ia.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deˈken.ti.a/, [dɛˈkɛn.ti.a]
Noun
decentia f (genitive decentiae); first declension
- decency, comeliness, becomingness
Inflection
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | decentia | decentiae |
Genitive | decentiae | decentiārum |
Dative | decentiae | decentiīs |
Accusative | decentiam | decentiās |
Ablative | decentiā | decentiīs |
Vocative | decentia | decentiae |
Participle
decentia
- nominative neuter plural of decēns
- accusative neuter plural of decēns
- vocative neuter plural of decēns
References
- decentia in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- decentia in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- decentia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette