debiutant
Polish
Etymology
Borrowed from French débutant.
Pronunciation
- IPA(key): /dɛˈbju.tant/
Audio (file) - Rhymes: -utant
- Syllabification: de‧biu‧tant
Noun
debiutant m pers (feminine debiutantka)
- debutant, novice
Declension
Declension of debiutant
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | debiutant | debiutanci |
| genitive | debiutanta | debiutantów |
| dative | debiutantowi | debiutantom |
| accusative | debiutanta | debiutantów |
| instrumental | debiutantem | debiutantami |
| locative | debiutancie | debiutantach |
| vocative | debiutancie | debiutanci |
Derived terms
adjective
- debiutancki
nouns
- debiutanckość
- debiutanctwo
Related terms
adjective
- debiutowy
nouns
- debiucik
- debiut
verbs
- debiutować
- zadebiutować
Further reading
- debiutant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- debiutant in Polish dictionaries at PWN