deaþlic
Old English
Etymology
From dēaþ + -līċ. Cognate with Old High German tōdlīh.
Adjective
dēaþlīċ
- deadly, mortal, subject to death.
- grievous.
- dead.
Declension
Declension of deaþlic — Strong
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | dēaþlīċ | dēaþlīċu, -o | dēaþlīċ |
Accusative | dēaþlīċne | dēaþlīċe | dēaþlīċ |
Genitive | dēaþlīċes | dēaþlīċre | dēaþlīċes |
Dative | dēaþlīċum | dēaþlīċre | dēaþlīċum |
Instrumental | dēaþlīċe | dēaþlīċre | dēaþlīċe |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | dēaþlīċe | dēaþlīċa, -e | dēaþlīċu, -o |
Accusative | dēaþlīċe | dēaþlīċa, -e | dēaþlīċu, -o |
Genitive | dēaþlīċra | dēaþlīċra | dēaþlīċra |
Dative | dēaþlīċum | dēaþlīċum | dēaþlīċum |
Instrumental | dēaþlīċum | dēaþlīċum | dēaþlīċum |
Declension of deaþlic — Weak
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | dēaþlīċa | dēaþlīċe | dēaþlīċe |
Accusative | dēaþlīċan | dēaþlīċan | dēaþlīċe |
Genitive | dēaþlīċan | dēaþlīċan | dēaþlīċan |
Dative | dēaþlīċan | dēaþlīċan | dēaþlīċan |
Instrumental | dēaþlīċan | dēaþlīċan | dēaþlīċan |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | dēaþlīċan | dēaþlīċan | dēaþlīċan |
Accusative | dēaþlīċan | dēaþlīċan | dēaþlīċan |
Genitive | dēaþlīċra, dēaþlīċena | dēaþlīċra, dēaþlīċena | dēaþlīċra, dēaþlīċena |
Dative | dēaþlīċum | dēaþlīċum | dēaþlīċum |
Instrumental | dēaþlīċum | dēaþlīċum | dēaþlīċum |
Derived terms
- dēaþlīcnes
- undēaþlīċ
Descendants
- Middle English: dethliche, deþlich
- English: deathly
References
- deáþlíc in Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) An Anglo-Saxon Dictionary