daurador
Catalan
Etymology
From daurar (“to gild”) + -dor, attested from 1413.[1]
Noun
daurador m (plural dauradors, feminine dauradora)
- gilder (one who gilds)
References
- “daurador”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
Further reading
- “daurador” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “daurador” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “daurador” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.