adiuto
See also: Adiuto
Latin
Etymology
From adiuvō (“help, assist”) + -tō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /adˈjuː.toː/
Verb
adiūtō (present infinitive adiūtāre, perfect active adiūtāvī, supine adiūtātum); first conjugation
- I help, serve, assist.
Inflection
Conjugation of adiuto (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | adiūtō | adiūtās | adiūtat | adiūtāmus | adiūtātis | adiūtant |
imperfect | adiūtābam | adiūtābās | adiūtābat | adiūtābāmus | adiūtābātis | adiūtābant | |
future | adiūtābō | adiūtābis | adiūtābit | adiūtābimus | adiūtābitis | adiūtābunt | |
perfect | adiūtāvī | adiūtāvistī | adiūtāvit | adiūtāvimus | adiūtāvistis | adiūtāvērunt, adiūtāvēre | |
pluperfect | adiūtāveram | adiūtāverās | adiūtāverat | adiūtāverāmus | adiūtāverātis | adiūtāverant | |
future perfect | adiūtāverō | adiūtāveris | adiūtāverit | adiūtāverimus | adiūtāveritis | adiūtāverint | |
passive | present | adiūtor | adiūtāris, adiūtāre | adiūtātur | adiūtāmur | adiūtāminī | adiūtantur |
imperfect | adiūtābar | adiūtābāris, adiūtābāre | adiūtābātur | adiūtābāmur | adiūtābāminī | adiūtābantur | |
future | adiūtābor | adiūtāberis, adiūtābere | adiūtābitur | adiūtābimur | adiūtābiminī | adiūtābuntur | |
perfect | adiūtātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | adiūtātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | adiūtātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | adiūtem | adiūtēs | adiūtet | adiūtēmus | adiūtētis | adiūtent |
imperfect | adiūtārem | adiūtārēs | adiūtāret | adiūtārēmus | adiūtārētis | adiūtārent | |
perfect | adiūtāverim | adiūtāverīs | adiūtāverit | adiūtāverimus | adiūtāveritis | adiūtāverint | |
pluperfect | adiūtāvissem | adiūtāvissēs | adiūtāvisset | adiūtāvissēmus | adiūtāvissētis | adiūtāvissent | |
passive | present | adiūter | adiūtēris, adiūtēre | adiūtētur | adiūtēmur | adiūtēminī | adiūtentur |
imperfect | adiūtārer | adiūtārēris, adiūtārēre | adiūtārētur | adiūtārēmur | adiūtārēminī | adiūtārentur | |
perfect | adiūtātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | adiūtātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | adiūtā | — | — | adiūtāte | — |
future | — | adiūtātō | adiūtātō | — | adiūtātōte | adiūtantō | |
passive | present | — | adiūtāre | — | — | adiūtāminī | — |
future | — | adiūtātor | adiūtātor | — | — | adiūtantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | adiūtāre | adiūtāvisse | adiūtātūrus esse | adiūtārī | adiūtātus esse | adiūtātum īrī | |
participles | adiūtāns | — | adiūtātūrus | — | adiūtātus | adiūtandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
adiūtāre | adiūtandī | adiūtandō | adiūtandum | adiūtātum | adiūtātū |
Synonyms
- adiuvō
Derived terms
- adiūtōrium
- adiūtor
Descendants
- Aragonese: aduyar
- Aromanian: agiut, agiutari
- Asturian: ayudar, aidar, axudar, audar
- Catalan: ajudar, aidar
- Corsican: aiutà
- English: adjutant, aid
- Franco-Provençal: èdiér
- French: aider
- Friulian: judâ
- Galician: axudar
- Italian: aiutare
- Neapolitan: ajutà
- Occitan: ajudar, aidar
- Old Portuguese: ajudar
- Portuguese: ajudar
- Romanian: ajuta, ajutare
- Romansch: gidar, güdar, güder
- Sardinian: agiadai, agiuare, agiudai, agiudare
- Sicilian: ajutari, aiutari
- Spanish: ayudar
- Venetian: jutar, giutar, aidar, ajutar, agiutar
Participle
adiūtō
- dative masculine singular of adiūtus
- dative neuter singular of adiūtus
- ablative masculine singular of adiūtus
- ablative neuter singular of adiūtus
References
- adiuto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers