adiutancik
Polish
Alternative forms
- adjutancik (Pre-reform orthography (1936))
Etymology
From adiutant + -ik. First attested in 1807.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /a.djuˈtan.t͡ɕik/
Audio (file) - Rhymes: -ant͡ɕik
- Syllabification: a‧diu‧tan‧cik
Noun
adiutancik m anim
- Diminutive of adiutant.
Declension
Declension of adiutancik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | adiutancik | adiutanciki |
genitive | adiutancika | adiutancików |
dative | adiutancikowi | adiutancikom |
accusative | adiutancika | adiutanciki |
instrumental | adiutancikiem | adiutancikami |
locative | adiutanciku | adiutancikach |
vocative | adiutanciku | adiutanciki |
Related terms
adjectives
- adiutancki
- (Middle Polish) adiutański
- adiuwantowy
nouns
- adiutant
- adiutantka
- adiutantostwo
- adiutantowa
- adiutantura
- adiutor
- adiuwant
verb
- adiutantować impf
References
- Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “adjutancik”, in Słownik języka polskiego
Further reading
- adiutancik in Polish dictionaries at PWN
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adjutancik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 8
- adiutancik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego