adiurans
Latin
Etymology
Present participle of adiūrō.
Participle
adiūrāns m, f, n (genitive adiūrantis); third declension
- swearing (an oath)
- adjuring
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | adiūrāns | adiūrāns | adiūrantēs | adiūrantia | |
Genitive | adiūrantis | adiūrantis | adiūrantium | adiūrantium | |
Dative | adiūrantī | adiūrantī | adiūrantibus | adiūrantibus | |
Accusative | adiūrantem | adiūrāns | adiūrantēs, adiūrantīs | adiūrantia | |
Ablative | adiūrante, adiūrantī1 | adiūrante, adiūrantī1 | adiūrantibus | adiūrantibus | |
Vocative | adiūrāns | adiūrāns | adiūrantēs | adiūrantia |
1When used purely as an adjective.