adiudico
Latin
Etymology
From ad- (“to, towards, at”) + iūdicō (“judge, pass judgement, decide”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /adˈjuː.di.koː/, [adˈjuː.dɪ.koː]
Verb
adiūdicō (present infinitive adiūdicāre, perfect active adiūdicāvī, supine adiūdicātum); first conjugation
- I grant or award something to someone as a judge; adjudge.
- I assign, attribute or ascribe something to someone.
Inflection
Conjugation of adiudico (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | adiūdicō | adiūdicās | adiūdicat | adiūdicāmus | adiūdicātis | adiūdicant |
imperfect | adiūdicābam | adiūdicābās | adiūdicābat | adiūdicābāmus | adiūdicābātis | adiūdicābant | |
future | adiūdicābō | adiūdicābis | adiūdicābit | adiūdicābimus | adiūdicābitis | adiūdicābunt | |
perfect | adiūdicāvī | adiūdicāvistī | adiūdicāvit | adiūdicāvimus | adiūdicāvistis | adiūdicāvērunt, adiūdicāvēre | |
pluperfect | adiūdicāveram | adiūdicāverās | adiūdicāverat | adiūdicāverāmus | adiūdicāverātis | adiūdicāverant | |
future perfect | adiūdicāverō | adiūdicāveris | adiūdicāverit | adiūdicāverimus | adiūdicāveritis | adiūdicāverint | |
passive | present | adiūdicor | adiūdicāris, adiūdicāre | adiūdicātur | adiūdicāmur | adiūdicāminī | adiūdicantur |
imperfect | adiūdicābar | adiūdicābāris, adiūdicābāre | adiūdicābātur | adiūdicābāmur | adiūdicābāminī | adiūdicābantur | |
future | adiūdicābor | adiūdicāberis, adiūdicābere | adiūdicābitur | adiūdicābimur | adiūdicābiminī | adiūdicābuntur | |
perfect | adiūdicātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | adiūdicātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | adiūdicātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | adiūdicem | adiūdicēs | adiūdicet | adiūdicēmus | adiūdicētis | adiūdicent |
imperfect | adiūdicārem | adiūdicārēs | adiūdicāret | adiūdicārēmus | adiūdicārētis | adiūdicārent | |
perfect | adiūdicāverim | adiūdicāverīs | adiūdicāverit | adiūdicāverimus | adiūdicāveritis | adiūdicāverint | |
pluperfect | adiūdicāvissem | adiūdicāvissēs | adiūdicāvisset | adiūdicāvissēmus | adiūdicāvissētis | adiūdicāvissent | |
passive | present | adiūdicer | adiūdicēris, adiūdicēre | adiūdicētur | adiūdicēmur | adiūdicēminī | adiūdicentur |
imperfect | adiūdicārer | adiūdicārēris, adiūdicārēre | adiūdicārētur | adiūdicārēmur | adiūdicārēminī | adiūdicārentur | |
perfect | adiūdicātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | adiūdicātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | adiūdicā | — | — | adiūdicāte | — |
future | — | adiūdicātō | adiūdicātō | — | adiūdicātōte | adiūdicantō | |
passive | present | — | adiūdicāre | — | — | adiūdicāminī | — |
future | — | adiūdicātor | adiūdicātor | — | — | adiūdicantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | adiūdicāre | adiūdicāvisse | adiūdicātūrus esse | adiūdicārī | adiūdicātus esse | adiūdicātum īrī | |
participles | adiūdicāns | — | adiūdicātūrus | — | adiūdicātus | adiūdicandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
adiūdicāre | adiūdicandī | adiūdicandō | adiūdicandum | adiūdicātum | adiūdicātū |
Derived terms
- adiūdicātiō
Related terms
- abiūdicō
- dīiūdicō
- iūdicō
- praeiūdicō
Descendants
- Catalan: adjudicar
- English: adjudge, adjudicate
- French: adjuger
- Italian: aggiudicare
- Portuguese: adjudicar
- Romanian: adjudeca
- Spanish: adjudicar
References
- adiudico in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers