Dacus
Latin
Alternative forms
- dācus
Etymology
Dācia + -us
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdaː.kus/, [ˈd̪aː.kʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈda.kus/, [ˈd̪aː.kus]
Noun
Dācus m (genitive Dācī, feminine Dāca); second declension
- a Dacian, a Dacian man or person, a Dacian tribesman
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Masculine | Feminine | |
Nominative | Dācus | Dāca | Dācī | Dācae | |
Genitive | Dācī | Dācae | Dācōrum | Dācārum | |
Dative | Dācō | Dācīs | Dācīs | ||
Accusative | Dācum | Dācam | Dācōs | Dācās | |
Ablative | Dācō | Dācā | Dācīs | Dācīs | |
Vocative | Dāce | Dāca | Dācī | Dācae |
References
- Dacus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Dacus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette