adinvenio
Latin
Etymology
From ad- (“to, towards, at”) + inveniō (“find, invent”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /a.dinˈwe.ni.oː/, [a.dɪnˈwɛ.ni.oː]
Verb
adinveniō (present infinitive adinvenīre, perfect active adinvēnī, supine adinventum); fourth conjugation
- I find out, devise, invent (in addition to).
Conjugation
Conjugation of adinveniō (fourth conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | adinveniō | adinvenīs | adinvenit | adinvenīmus | adinvenītis | adinveniunt |
imperfect | adinveniēbam | adinveniēbās | adinveniēbat | adinveniēbāmus | adinveniēbātis | adinveniēbant | |
future | adinveniam | adinveniēs | adinveniet | adinveniēmus | adinveniētis | adinvenient | |
perfect | adinvēnī | adinvēnistī | adinvēnit | adinvēnimus | adinvēnistis | adinvēnērunt, adinvēnēre | |
pluperfect | adinvēneram | adinvēnerās | adinvēnerat | adinvēnerāmus | adinvēnerātis | adinvēnerant | |
future perfect | adinvēnerō | adinvēneris | adinvēnerit | adinvēnerimus | adinvēneritis | adinvēnerint | |
passive | present | adinvenior | adinvenīris, adinvenīre | adinvenītur | adinvenīmur | adinvenīminī | adinveniuntur |
imperfect | adinveniēbar | adinveniēbāris, adinveniēbāre | adinveniēbātur | adinveniēbāmur | adinveniēbāminī | adinveniēbantur | |
future | adinveniar | adinveniēris, adinveniēre | adinveniētur | adinveniēmur | adinveniēminī | adinvenientur | |
perfect | adinventus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | adinventus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | adinventus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | adinveniam | adinveniās | adinveniat | adinveniāmus | adinveniātis | adinveniant |
imperfect | adinvenīrem | adinvenīrēs | adinvenīret | adinvenīrēmus | adinvenīrētis | adinvenīrent | |
perfect | adinvēnerim | adinvēnerīs | adinvēnerit | adinvēnerīmus | adinvēnerītis | adinvēnerint | |
pluperfect | adinvēnissem | adinvēnissēs | adinvēnisset | adinvēnissēmus | adinvēnissētis | adinvēnissent | |
passive | present | adinveniar | adinveniāris, adinveniāre | adinveniātur | adinveniāmur | adinveniāminī | adinveniantur |
imperfect | adinvenīrer | adinvenīrēris, adinvenīrēre | adinvenīrētur | adinvenīrēmur | adinvenīrēminī | adinvenīrentur | |
perfect | adinventus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | adinventus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | adinvenī | — | — | adinvenīte | — |
future | — | adinvenītō | adinvenītō | — | adinvenītōte | adinveniuntō | |
passive | present | — | adinvenīre | — | — | adinvenīminī | — |
future | — | adinvenītor | adinvenītor | — | — | adinveniuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | adinvenīre | adinvēnisse | adinventūrus esse | adinvenīrī | adinventus esse | adinventum īrī | |
participles | adinveniēns | — | adinventūrus | — | adinventus | adinveniendus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
adinveniendī | adinveniendō | adinveniendum | adinveniendō | adinventum | adinventū |
Derived terms
- adinventiō
- adinventor
- adinventum
References
- adinvenio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- adinvenio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette