cúirtéir

cúirtéir

See also: cùirteir

Irish

Etymology

Borrowed from Anglo-Norman corteour, from Old French cortoiier, from cort (“court”). Synchronically analyzable as cúirt +‎ -éir.

Noun

cúirtéir m (genitive singular cúirtéara, nominative plural cúirtéirí)

1. courter, wooer

Declension

Declension of cúirtéir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative cúirtéir cúirtéirí Vocative a chúirtéir a chúirtéirí Genitive cúirtéara cúirtéirí Dative cúirtéir cúirtéirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an cúirtéir na cúirtéirí Genitive an chúirtéara na gcúirtéirí Dative leis an gcúirtéir don chúirtéir leis na cúirtéirí

Derived terms

• cúirtéireacht (“courting, wooing”)

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cúirtéir	chúirtéir	gcúirtéir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• "cúirtéir" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.