cúigleáil

cúigleáil

Irish

Verb

cúigleáil (present analytic cúigleálann, future analytic cúigleálfaidh, verbal noun cúigleáil, past participle cúigleáilte)

1. cheat (at cards)
2. embezzle

Conjugation

First Conjugation (B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	cúigleálaim	cúigleálann tú; cúigleálair†	cúigleálann sé, sí	cúigleálaimid	cúigleálann sibh	cúigleálann siad; cúigleálaid†	a chúigleálann; a chúigleálas / a gcúigleálann*; a gcúigleálas*	cúigleáiltear
	past	chúigleáil mé; chúigleálas	chúigleáil tú; chúigleálais	chúigleáil sé, sí	chúigleálamar; chúigleáil muid	chúigleáil sibh; chúigleálabhair	chúigleáil siad; chúigleáladar	a chúigleáil / ar chúigleáil*	cúigleáladh
	past habitual	chúigleálainn	chúigleáilteá	chúigleáladh sé, sí	chúigleálaimis; chúigleáladh muid	chúigleáladh sibh	chúigleálaidís; chúigleáladh siad	a chúigleáladh / ar chúigleáladh*	chúigleáiltí
	future	cúigleálfaidh mé; cúigleálfad	cúigleálfaidh tú; cúigleálfair†	cúigleálfaidh sé, sí	cúigleálfaimid; cúigleálfaidh muid	cúigleálfaidh sibh	cúigleálfaidh siad; cúigleálfaid†	a chúigleálfaidh; a chúigleálfas / a gcúigleálfaidh*; a gcúigleálfas*	cúigleálfar
conditional		chúigleálfainn / gcúigleálfainn‡‡	chúigleálfá / gcúigleálfᇇ	chúigleálfadh sé, sí / gcúigleálfadh sé, s퇇	chúigleálfaimis; chúigleálfadh muid / gcúigleálfaimis‡‡; gcúigleálfadh muid‡‡	chúigleálfadh sibh / gcúigleálfadh sibh‡‡	chúigleálfaidís; chúigleálfadh siad / gcúigleálfaidís‡‡; gcúigleálfadh siad‡‡	a chúigleálfadh / ar chúigleálfadh*	chúigleálfaí / gcúigleálfa퇇
subjunctive	present	go gcúigleála mé; go gcúigleálad†	go gcúigleála tú; go gcúigleálair†	go gcúigleála sé, sí	go gcúigleálaimid; go gcúigleála muid	go gcúigleála sibh	go gcúigleála siad; go gcúigleálaid†	—	go gcúigleáiltear
	past	dá gcúigleálainn	dá gcúigleáilteá	dá gcúigleáladh sé, sí	dá gcúigleálaimis; dá gcúigleáladh muid	dá gcúigleáladh sibh	dá gcúigleálaidís; dá gcúigleáladh siad	—	dá gcúigleáiltí
imperative		cúigleálaim	cúigleáil	cúigleáladh sé, sí	cúigleálaimis	cúigleálaigí; cúigleálaidh†	cúigleálaidís	—	cúigleáiltear
verbal noun		cúigleáil
past participle		cúigleáilte

*Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

• cúigleálaí (“embezzler”)

Noun

cúigleáil f (genitive singular cúigleála)

1. verbal noun of cúigleáil
2. cheating (at cards)
3. embezzlement

Declension

Declension of cúigleáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun): Case Singular Nominative cúigleáil Vocative a chúigleáil Genitive cúigleála Dative cúigleáil

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an chúigleáil Genitive na cúigleála Dative leis an gcúigleáil don chúigleáil

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cúigleáil	chúigleáil	gcúigleáil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.