człapać

Polish

Onomatopoeic.

człapać impf

(intransitive, colloquial) to lumber, to trudge, to plod (to move clumsily and heavily; to move slowly)

Conjugation of człapać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		człapać
present tense	1^st	człapię			człapiemy
	2^nd	człapiesz			człapiecie
	3^rd	człapie			człapią
	impersonal	człapie się
past tense	1^st	człapałem	człapałam		człapaliśmy	człapałyśmy
	2^nd	człapałeś	człapałaś		człapaliście	człapałyście
	3^rd	człapał	człapała	człapało	człapali	człapały
future tense	1^st	będę człapał, będę człapać	będę człapała, będę człapać		będziemy człapali, będziemy człapać	będziemy człapały, będziemy człapać
	2^nd	będziesz człapał, będziesz człapać	będziesz człapała, będziesz człapać		będziecie człapali, będziecie człapać	będziecie człapały, będziecie człapać
	3^rd	będzie człapał, będzie człapać	będzie człapała, będzie człapać	będzie człapało, będzie człapać	będą człapali, będą człapać	będą człapały, będą człapać
	impersonal	będzie człapać się
conditional	1^st	człapałbym	człapałabym		człapalibyśmy	człapałybyśmy
	2^nd	człapałbyś	człapałabyś		człapalibyście	człapałybyście
	3^rd	człapałby	człapałaby	człapałoby	człapaliby	człapałyby
imperative	1^st	niech człapię			człapmy
	2^nd	człap			człapcie
	3^rd	niech człapie			niech człapią
active adjectival participle		człapiący	człapiąca	człapiące	człapiący	człapiące
contemporary adverbial participle		człapiąc
verbal noun		człapanie