czyn
See also: czyń
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *činъ.
Pronunciation
- IPA(key): /t͡ʂɨn/
Audio (file) - Rhymes: -ɨn
- Syllabification: czyn
Noun
czyn m inan
- (formal) act, deed
- Liczą się czyny, nie słowa. ― Deeds are more important than words.
Declension
Declension of czyn
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | czyn | czyny |
genitive | czynu | czynów |
dative | czynowi | czynom |
accusative | czyn | czyny |
instrumental | czynem | czynami |
locative | czynie | czynach |
vocative | czynie | czyny |
Derived terms
adjectives
- bezczynny
- czynny
adverb
- bezczynnie
nouns
- bezczynność
nouns
- dobroczyńca
- rękoczyn
Related terms
noun
- uczynek
verb
- czynić
Further reading
- czyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- czyn in Polish dictionaries at PWN