adigo
Latin
Etymology
From ad- (“toward, to”) + agō (“do, make”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈa.di.ɡoː/, [ˈäd̪ɪɡoː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈa.di.ɡo/, [ˈäːd̪iɡo]
Verb
adigō (present infinitive adigere, perfect active adēgī, supine adāctum); third conjugation
- I drive.
- I hurl.
- I exact
Conjugation
Conjugation of adigō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | adigō | adigis | adigit | adigimus | adigitis | adigunt |
imperfect | adigēbam | adigēbās | adigēbat | adigēbāmus | adigēbātis | adigēbant | |
future | adigam | adigēs | adiget | adigēmus | adigētis | adigent | |
perfect | adēgī | adēgistī | adēgit | adēgimus | adēgistis | adēgērunt, adēgēre | |
pluperfect | adēgeram | adēgerās | adēgerat | adēgerāmus | adēgerātis | adēgerant | |
future perfect | adēgerō | adēgeris | adēgerit | adēgerimus | adēgeritis | adēgerint | |
sigmatic future1 | adāxō | adāxis | adāxit | adāximus | adāxitis | adāxint | |
passive | present | adigor | adigeris, adigere | adigitur | adigimur | adigiminī | adiguntur |
imperfect | adigēbar | adigēbāris, adigēbāre | adigēbātur | adigēbāmur | adigēbāminī | adigēbantur | |
future | adigar | adigēris, adigēre | adigētur | adigēmur | adigēminī | adigentur | |
perfect | adāctus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | adāctus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | adāctus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | adigam | adigās | adigat | adigāmus | adigātis | adigant |
imperfect | adigerem | adigerēs | adigeret | adigerēmus | adigerētis | adigerent | |
perfect | adēgerim | adēgerīs | adēgerit | adēgerīmus | adēgerītis | adēgerint | |
pluperfect | adēgissem | adēgissēs | adēgisset | adēgissēmus | adēgissētis | adēgissent | |
sigmatic aorist1 | adāxim | adāxīs | adāxīt | adāxīmus | adāxītis | adāxint | |
passive | present | adigar | adigāris, adigāre | adigātur | adigāmur | adigāminī | adigantur |
imperfect | adigerer | adigerēris, adigerēre | adigerētur | adigerēmur | adigerēminī | adigerentur | |
perfect | adāctus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | adāctus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | adige | — | — | adigite | — |
future | — | adigitō | adigitō | — | adigitōte | adiguntō | |
passive | present | — | adigere | — | — | adigiminī | — |
future | — | adigitor | adigitor | — | — | adiguntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | adigere | adēgisse | adāctūrum esse | adigī | adāctum esse | adāctum īrī | |
participles | adigēns | — | adāctūrus | — | adāctus | adigendus, adigundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
adigendī | adigendō | adigendum | adigendō | adāctum | adāctū |
1At least one use of the archaic "sigmatic future" and "sigmatic aorist" tenses is attested, which are used by Old Latin writers; most notably Plautus and Terence. The sigmatic future is generally ascribed a future or future perfect meaning, while the sigmatic aorist expresses a possible desire ("might want to").
Derived terms
- adāctiō
References
- “adigo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “adigo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- adigo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to make some one take an oath: iureiurando aliquem adigere
- to make soldiers take the military oath: milites sacramento rogare, adigere
- to make some one take an oath: iureiurando aliquem adigere