czaruś
Polish
Etymology
From czar (“charm”) + -uś (person suffix).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈt͡ʂa.ruɕ/
Audio (file) - Rhymes: -aruɕ
- Syllabification: cza‧ruś
Noun
czaruś m pers
- (colloquial) charmer (a young guy capable of charming girls)
Declension
Declension of czaruś
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | czaruś | czarusie |
genitive | czarusia | czarusiów/czarusi |
dative | czarusiowi | czarusiom |
accusative | czarusia | czarusiów/czarusi |
instrumental | czarusiem | czarusiami |
locative | czarusiu | czarusiach |
vocative | czarusiu | czarusie |
Further reading
- czaruś in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- czaruś in Polish dictionaries at PWN